Ik voel me op de Franse autoroute meer op mijn gemak dan op de Duitse Autobahn. Rijden op de Autobahn is inspannend. Je denkt dat je er minder tijd op hoeft door te brengen omdat je heel hard kunt rijden, maar het tegendeel is waar.
Duitse woorden
Wel kun je je kennis van het Duits tijdens de rit weer wat opfrissen. De meest voorkomende woorden op en langs de Bahn zijn immers ‘Stau’, ‘Baustelle’, ‘Straβenschäden’ en ‘Lärmschutz’. De middelste baan is erg populair bij veel weggebruikers, waarbij de één heel hard gaat en de ander juist tergend langzaam vooruit kruipt, op halve snelheid soms. Je moet daarom continu extra alert zijn. De autopilot van mijn auto is daarnaast met regelmaat het overzicht kwijt omdat er zoveel tijdelijke strepen zijn getrokken op het wegdek. Kortom, de Autobahn staat voor enerverend rijden.
Er is ook wat ontspanning te melden gelukkig, zodra je de borden ‘Autohof’, ‘Rasthof’ of ‘Raststätte’ volgt. Daar kun je even bijkomen van de razernij. Het mooiste bord op de Autobahn is ongetwijfeld dat met de tekst ‘Ausfahrt’. Je nadert dan je bestemming. Wanneer je de richting van de pijl volgt, en je ineens nog maar 50 kilometer per uur mag rijden, ben je de waanzin van de Autobahn snel vergeten.
Van de Autobahn af
Eifel
In mijn geval duik ik na een rit vanuit Frankfurt meteen de bossen in, waarvan de bomen en struiken in dit vroege najaar nog even lijken te twijfelen of ze de herfstkleuren aan zullen nemen alvorens hun bladeren te verliezen. Ik beland in een groene oase vol rust, op een weg die al kronkelend omhoog en omlaag gaat. Een groen bladerdak overschaduwt heuvels, glooiingen en S-bochten terwijl ik het Nationalpark Eifel nader. Niet veel later verschijnen de bordjes met daarop de naam van de tussenstop: Monschau.
Monschau
De ingang naar het stadje is enigszins lastig te vinden. Een smalle passage (de Bergstraβe) die steil naar beneden gaat en waar de auto maar net lijkt te passen, leidt mij over middeleeuwse klinkers en krappe bochten naar het centrum waar je slechts stapvoets mag rijden. Het liefst zien ze hier helemaal geen auto’s. Toen het stadje werd gebouwd in de 13e eeuw, was er nog geen modern wegennet nodig. Een riviertje doorkruist de nederzetting: de Rur.
De Rur
Ik steek deze over en maak mij uit de voeten, of uit de banden eigenlijk, uit dit stadje van 12.000 inwoners waar je echt onmogelijk kunt circuleren met een motorvoertuig. Net erbuiten zijn drie parkeerplaatsen waar je 7 euro betaalt om 24 uur te parkeren: Burgau (bij de glasblazerij), Austraβe en Laufenstraβe. Het is vanaf daar maar enkele minuten lopen naar het Stadtmitte.
Onmisbaar, de brug over de Rur
Het centrum van dit stadje dat tussen de Eifel en België ligt, bestaat vrijwel louter uit historische panden. Overal kun je winkelen, drinken, eten, verblijven. Ik geniet van een muziekkorps dat vrolijke muziek maakt op straat terwijl de muzikanten er op los dansen.
De Blue Band voor het Rode Huis
Een wandeling over de keien is niet voor iedereen even makkelijk en de verschillende klimmen doen menigeen wat buiten adem raken. Wat je ziet is eveneens adembenemend. Het bruggetje over de Rur, met daarachter de evangelische kerk uit de 18e eeuw en het Rode Huis, vormt een veel gefotografeerd object. De bakken met felgekleurde bloemen en het stromende water langs de panden maken het tafereel enigszins idyllisch en in elk geval pittoresk. Het hoger gelegen kasteel Burg Monschau domineert dit alles al ruim 800 jaar.
Burg Monschau
Bezienswaardigheden
Afhankelijk van hoeveel tijd je hebt, kun je naast de fraaie stadsgezichten verschillende plekken bezoeken in Monschau. De glasblazerij is er één van, maar ook een forum voor fotografie of de mosterdmolen behoren tot de mogelijkheden. Wanneer je over minder tijd beschikt en je keuzes moet maken, is het Rode Huis, dat eigenlijk roze is, een aanrader. Monschau was vroeger (1740-1880) een internationaal centrum voor de lakenindustrie. In dit gebouw uit de 18e eeuw vonden productie en opslag plaats.
De Empire slaapkamer in het Rode Huis
Daarnaast woonde de eigenaar van het textielbedrijf, Scheibler, hier met zijn gezin. De behouden elegante woonruimtes bieden je een prachtige inkijk in het leven van de gegoede burgerij van toen. Ook wordt op eenvoudige wijze het productieproces van allerlei stoffen toegelicht.
Leren kaft van een oud boek met stofstalen
Monschau kreeg zijn huidige naam pas in 1918, in opdracht van de Duitse keizer. Daarvoor was de naam Montjoie. Dat klonk mogelijk te Frans voor een land dat net de eerste wereldoorlog had verloren.
Heb je nog wat meer tijd, klim dan ook naar boven, de heuvel of de berg op, richting de ruïne van de Haller-uitkijktoren. Er loopt een smal pad door de natuur en langs het stadje, met een prachtige uitzicht over alles wat mooi is om te zien.
Uitzicht over het stadje
Grafenkeller
Zelf kom ik tijd tekort, omdat het echt even een tussenstop is voordat ik verder reis. In de avond duik ik in de uit 1597 stammende Grafenkeller van een eeuwenoud en authentiek ingerichte hotel. Hier is het restaurant gevestigd waar ik van de vriendelijke gastvrouw beslist een rumsteak moet proeven met de typische Senf (mosterd) van Monschau. Wanneer ik daarna de houten trap oploop naar mijn kamer, kraakt al het hout om mij heen, alsof het oude pand van Graf Rolshausen nog leeft. Ik kom langs grote haarden, gebruiksvoorwerpen waarvan ik niet eens weet waar ze toe dienen, en houten kisten waar vroeger van alles in werd bewaard. In de dikke muren van het gebouw doe ik het raam open en ik zie dat het in Monschau donker en rustig is.
Het hotel tegenover de kerk
Ietsje later maak ik met de hond een laatste ronde voor de nacht. Achter de Alte Pfarrkirche St. Mariä Geburt en het monument ter nagedachtenis aan de gevallenen tijdens de tweede wereldoorlog, neem ik een smal paadje dat naar boven leidt. Het is doodstil. Ik kom aan bij een klooster en het kasteel. Eén van de torens is verlicht en ik loop er onderdoor. Het is stil en ik kom niemand tegen, ook niet wanneer ik na de burcht afbuig naar rechts en weer naar het centrum loop. Ik hoor de ondiepe Rur op afstand al hard stromen over de keien. Het voelt al bijna vertrouwd.
Toren in de nacht
Fazit
Monschau kan zowel tussenstop zijn als bestemming. In het eerste geval zit je even opgesloten tussen historische monumenten met elk een verhaal. Wanneer het stadje een bestemming wordt, kun je niet ontsnappen aan een paar mooie wandeltochten door die prachtige Eifel.
Langs de Rur
Heerlijk natuurlijk, om naar de Alpen te gaan. In bepaalde gevallen echter, is de autorit naar de plaats van bestemming aan de lange kant. Vaak breekt je dat gaandeweg de rit op. Je wordt moe en dat gaat ten koste van de veiligheid. Om die reden is het verstandig om voor een hotelovernachting – uiteraard in de buurt van de route- te kiezen. Zo ben je de volgende ochtend goed uitgerust en kom je ook heerlijk uitgerust aan op de plaats van bestemming. Op Tussenstop.com vind je geschikte hotels langs de route. Gebruik daarvoor de Tussenstop planner en je vindt in no-time een geschikt en betaalbaar hotel. Zoals het 
Wanneer je naar de Alpen gaat, dan kan het Heinrich Pesch Hotel, gelegen aan de A61 aan de groene stadsrand van Ludwigshafen, een prima optie zijn. Ter verduidelijking; Ludwigshafen ligt op ongeveer vijftien minuten van de autobahn van de bekende plaats (Formule 1) Hockenheim. Het Heinrich Pesch Hotel biedt zeer betaalbare overnachtingen aan en je parkeert er de auto nog gewoon gratis voor de deur. Het gezellige en zeer gastvrije hotel beschikt over achttien tweepersoonskamers en 58 eenpersoonskamers. Uiteraard neem je voor jij de route naar je vakantieadres hervat in de ochtend eerst een heerlijk ontbijt in het Heinrich Pesch Hotel. Half pension is ook mogelijk, waarbij je kan genieten van een lekker glaasje wijn uit de regio.
Het is heerlijk uitrusten in het Duitse hotel, dat over een drie sterren kwalificatie beschikt. Je vervolgt makkelijk de route naar je vakantiebestemming omdat het hotel in de buurt van de snelweg ligt.
De kamers die het Heinrich Pesch Hotel biedt, kun je gerust comfortabel noemen. Ze zijn uitgerust met een televisie en er is gratis wifi in het hotel. Standaard krijgen de gasten bij aankomst een fles mineraalwater aangeboden. De kamers hebben een kleine zithoek en het hotel beschikt over een lift en is eveneens prima toegankelijk voor mensen met een handicap.
